Sahibi olan bedenin arkasında duran bir çift göz. Rahatsız ediyor onu, nedenini bilmeden. Karanlıkta parıldıyor ama gücü her an bitecekmiş gibi. Sorsan belkide savaş açacakmış gibi. Sonra bütün bedenim donmuş şekilde sadece gözleriyle arıyor bir çift gözü. Bulamıyor. Belki de savaşacak gücü kalmamıştı. Belki de artık görmeye dayanamıyordu, başka bedenlerde.
Pişman oldu sonra. Gitmeseydi keşke. Keşkelerle avunacak hale getirmeseydi. Suçlusu kimdi? Yapamıyordu ve başka bedenlere meydan okuyamıyordu. Denizdeki dalgalar kadar bitmeyecek bir öfke. Bir o kadarda yağmur damlalarının koskoca okyanusta sakince karışması kadar masumdu.
O kadar masum muydu? Ne bekliyordu ki. Geriye baktığında o vardı o. Hani hiç unutamadığın var ya, o vardı işte. Şimdi söyle, unutmayıp kalpte yaşatan ben mi? yoksa unuttuğunu sanıp umursamazca yaşamaya devam eden sen mi? Bu kadar acımasız olabiliyor işte bazen zaman. Ne kadar unutmak istesen de unutamıyorsun. Her bedenin arkasından çıkıveriyor bir çift göz. Meydan okuyor sana sonra tekrardan kaybolup gidiyor. Ama yine de akıyor zaman.
Zaman. Her şeyin ilacıdır. Ne kadar klasik bir söz. Uzun zamandır, kısacık bir zaman, göstermedi bile onu. Ne kadar da hasret kalabiliyor gönül ona. Koskoca zaman, hiç mi yaraları sarmaz. Sorsan her şeyin ilacı. Zaman onsuz acıdır acı. Zamanında yapamadı, şimdi mi yapacak zaman. İlla derdin mi olması lazım zamanın değerini anlayıp yaralarımızı sarması için ya da illa yaramız mı olması lazım zamanın ilaç olabilmesi için. Zaman her şeyin mutluluğu olsa her zaman. Zaman hiç yara sarmasa şu gönlüme. Çünkü gönül ne onun dert olmasını ister ne de tekrar ilaç olmasını. Gönül hep onda kalmak ister.
Ben internetteki bir fotoğraf paylaşım sitesinde çevrene eklediğin uygar vuralım. Sizi anlamaya çalışıyorum.Acaba benimde yazdıklarımı okur musunuz?
YanıtlaSildediğin gibi zaman hem dert hem ilaç. unutmanın belli bi zaman dilimi var mı bilmiyorum, ama unutma olgusu bende gözleri kapsamıyor herhalde. Bir çift göz hep kalıyor geçmişten bana bakar halde.
YanıtlaSil@uygar vural tabii ki okurum. Ayrıca seninde bizim yazdıklarımızı okuman, bizi anlamaya çalışman çok hoşuma gitti. Geldiğin için sağ ol :))
YanıtlaSil@fatihçim o bir çift gözler her zaman kalır bence. Zamanın ilaç olamadığı olaylardan biri. Bekleyip zamanın ne işe yaradığını görmek :))
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilEĞER YAZDIKLARIMI OKURSANIZ BAŞLANGICINI YANLIŞ ANLAMANIZI İSTEMEM ASIL ANLATMAK İSTEDİĞİM YAZIMIN SONLARINDADIR.YANİ SİZE DUYULAN NEFRET SADECE SİZİ DEĞİL NEFRETİ DUYANLARI VE AİLELERİNİ DE KÖTÜ ETKİLİYOR
YanıtlaSilöncelikle muvaffakiyetler temenni ediyorum.
YanıtlaSilne güzel ifade etmişsin.işte o bir çift göz insanı hep kandırılmaya hazır çocuğa çeviriyor.bundan daha doğal ne olabilir ki.çocukça sevmek istiyoruz.o masumiyeti arıyoruz ve tabi yaralanıyoruz.zaman her şeyin ilacı...binlerce yılın tecrübesiyle söylenmiş bir söz elbet vardır kıymeti.peki zaman değil midir o bir çift gözü beklerken geçmek bilmeyen ama o bir çift göze kavuşunca su gibi akıp giden.demek ki mesele zaman değil vakit.her şeyin bir vakti var.beklenen ne ise uygun şartlar oluştuğunda gerçekleşecektir.tohum toprağa düşecek yağmurla yeşerecek güneş görecek çiçek açacak.işin bir de şu tarafı var zaman her şeyin ilacıdır diyenler zaman estetik cerrahtır demiyor :) elbet iz kalacak.canı yanan insana carpe diem diyecek kadar gaddar değiliz."hayat devam ediyor." bir de bu sözle ilgili yazı bekliyoruz ^_^
ilgin için teşekkürler.bu arada yazın için seçtiğin resimlere bittim.
okuduğun için ve iyi dileklerin için teşekkür ederim Selim Raif. Zaman çok geniş bir kavram dediğin gibi her şeyin bir vakti var bizde zamanın içindeyiz akıp gidiyor. Zaten istesek de müdahale edemeyiz ya :))
YanıtlaSil