10 Temmuz 2014 Perşembe

Seni kimler aldı

Bu aralar toplumsal mesaj vermek yerine hep çıkmazın içinde olan kalbime söz geçirmeye çalışıyorum. Aklımdan geçenleri eyleme geçirmek istemem otokontrol ile dursa da elimden gelen sadece bu. Aklımdan geçenleri mi demişim? Pardon kalbimden demek isteyecektim. Yazmak çok hoşuma gidiyor bu aralar. Özgür hissettiriyor bana. Sıcaktan bunalmış bedenimden damla damla ter dökülürken yazmaya engel olabilecek ne olabilir ki diyorum; sonra devam ediyorum yazmaya.

Paylaşmanın bende vermiş olduğu mutluluğu yaşayabiliyorum bir nebze de olsa. Derdini yazmak mutluluk olmuş düşünsenize. Keşke mutlu olsam da aşık olduğum çocukla, sizlerle yazımı öyle paylaşsam diyorum. elimden gelen bir şey yok ama. Aklıma zamansız gelişleri ruh halime yansıyor. Başkasıyla olan mutluluğu ben de melankoli yaratıyor. 

Neyse diyorum sonra geçiyorum. Sokakta el ele tutuşanları görüyorum sonra yine aklıma geliyor. Facebook, twitter, whatsapp... Birde şunlar olamasa o zaman ne yapardım diye düşünüyorum. Belki arada sırada halini hatırını soruyor olabilirim. Hatta sevgilinle nasıl gidiyor diye soruyorum bazen. Mutluymuş :) umarım mutluluğu daim olur. Hiç bir zaman bana karşılık vermediği için ona kin duymadım. Ama üzülüyorum tabii ki. Onun mutlu olması benim üzüntüm olsa da teselli etmiyor değil bazen beni. Çünkü onun gibi iyi kalpli birisi hakkediyor mutlu olmayı. 

Şimdi soracaksınız bana "peki neden üzülüyorsun o zaman?" diye. Bende Nazım Hikmet'in dizeleriyle cevap vermek isterim:

"Hani derler ya, ben sensiz yaşayamam, diye. Ben onlardan değilim. Ben sensiz de yaşarım; ama seninle bir başka yaşarım."

İşte tam da bunu yaşıyorum bu aralar. Bir de başkasına ait oluşu var tabii. Başkası elini tutup, kokusunu çekiyor içine. Gözlerine bakıyor, belki de dudaklarının tadına bakıyor. Onunlar film izleyip, belki de yürüyüşe çıkıyorlardır film bittikten sonra. Şu an yaz ama belki de yağmurun altında yürüyecekler birlikte. Yemek yeyip, mum ışığında geçireceklerdir belki de. Sonra sarılıp uyuyacaklardır. Sabah öperek uyandırılacaktır. Aklımdan bunlar geçerken hep şu şarkıyı dinlerim tabii:

8 yorum:

  1. Yazılarını okumak güzel oluyor... çok güzel yazıyorsun. Ama içeriğine bakınca şahsen benim gözlerim doluyor... ağlayasım geliyor. :'(

    YanıtlaSil
  2. Okuduğun için teşekkür ederim. Ama amacım ağlatmak değil sadece duygularımı paylaşarak rahatlamak istiyorum :)

    YanıtlaSil
  3. Peki ya sen mutlu olmayı hak etmediğini mi düşünüyorsun? Bunun için ne yapmış olabilirsin ki. Ve evet yansıtmaktadır pek hoşlanmasamda duygusal bir insanımız tipik yengeç burcu. Ama beni üzerlerine herzaman intikamını aldım. Senin aynı tuzağa düşmemen güzel. Unutma. Sen mutluluğu hak ediyorsun.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Doğru söylüyorsun hepimiz mutluluğu hak ediyoruz. Ama bazı mutlulukları elde etmekte şansım yok.

      Sil
  4. Benim sevdiğim beni sevmez, beni seveni ben sevmem

    YanıtlaSil
  5. Yeni keşfettim blogunu profilini bu tanışma şeyisi olsun ben exodya :)

    Hetero aşkı sanırım bu pek çakamadım orayı herneyse ben aşık olmadan önce de bu tarz yazılar okumuştum başıma gelse ne yapardım diye düşünürdüm
    Ne yapılmalı konusunda ise genel çözüm gurur yapmak ve kendine ait değerler bulmak
    Ya da en azından ben öyle yapmıştım faruk meselesinde
    Hala da öyle yapıyorum diyebiliriz :/
    Vel hasım kelam memnun oldum ^_^

    YanıtlaSil
  6. Renkli kalpler durağına hoş geldin Exodya :) hetero aşkı değil onu yaşamıştım çok kötü bir şey. Atlatmam zaman almıştı. Bu yazdığım sıralar ne yaptığımı ben de bilmiyorum aslında. Şimdi çok daha iyiyim. Ben de memnun oldum :)

    YanıtlaSil